(24.11.1632 – 21.02.1677) Portekizli Sefarad kökenli bir Yahudi ailede büyümüş Hollandalı bir filozoftur. Aydınlanmayı temel alan düşüncelerin etkisinde, modern teoloji eleştirisi üzerinden yaradılışla ilgili modern anlayışlar geliştirmesi sebebiyle 17. yüzyıl felsefesinin rasyonalist liderlerinden biri olarak kabul edilmiştir. René Descartes ile birlikte Hollanda Altın Çağı’nın önde gelen bir felsefi figürüydü. Tevrat’ın doğruluğu ve Tanrı’nın doğası hakkında yaşadığı çağda oldukça tartışmalı kabul edilen fikirler geliştirdi. Yahudi dinî otorite tarafından 23 yaşında iken Yahudi toplumundan dışlandı ve daha sonra kitapları yasaklandı. Spinoza sadece büyük bir felsefeci değil aynı zamanda ehil bir cam ustasıydı. Huygens kardeşler ile mikroskop ve teleskoplar için lens tasarımları üzerinde iş birliği yaparak optik mercek öğütücüsü mesleğini ifa edebileceği basit bir yaşam sürdü. Prestijli öğretim pozisyonları da dâhil olmak üzere hayatı boyunca bütün ödül ve payeleri reddetti. 1677'de 44 yaşındayken, lensleri taşlarken ince cam tozunu solumasıyla kaptığı tüberküloz veya silikoz nedeniyle ağır akciğer hastalığından öldü. Spinoza'nın Magnum Opus'u Ethica, öldüğü yıl ve ölümünden sonra yayınlandı. Eser, Descartes'in ruh-beden düalizmi felsefesine karşı çıktı ve onun Batı felsefesinin en önemli düşünürlerinden biri olarak tanınmasını sağladı. Bu yapıt Latince yazılmış son başyapıt olarak kabul edilmiştir. Hegel, “Spinoza'nın modern felsefede bir test noktası hâline geldiği söylenebilecek bir gerçektir: Siz ya bir Spinozacısınız ya da bir filozof değilsiniz.” demiştir. Felsefi başarıları yanı sıra ahlaki karakteri, büyük filozof Deleuze’ün onu "filozofların prensi" olarak adlandırmasına neden olmuştur.
