İzafiyet Teorisi de denir. Albert Einstein tarafından 1905 yılında ortaya konulan fizik kuramıdır. Buna göre, bütün varlıklar ve varlığın fiziki olayları izafidir. Zaman, mekân ve hareket, birbirlerinden bağımsız olmadıkları gibi birbirlerine izafidirler. Einstein’dan önce izafiyet üzerine çeşitli araştırmalar yapanlar Galileo Galilei ve Rene Descartes’tır. Özel İzafiyet Teorisi, uzaklığın ve zamanın gözlemciye bağlı olarak değişebileceğini ifade ederek Newton'ın mutlak uzay zaman kavramını anlamsızlaştırır. Uzay ve zaman gözlemciye bağlı olarak farklı algılanabilir. Bu teoriye göre madde enerjinin bir tezahürüdür. İzafiyet Teorisi, ışık hızına oranla hızların çok küçük olduğu uygulama alanlarında Newton mekaniği ile aynı sonuçları verir. Özel İzafiyet Teorisi yalnızca eylemsiz olaylar ile ilgilenir. Einstein daha sonra tüm gözlem çerçevelerine uygulanan ve kütle çekimi kuvvetinin etkisinin de hesaba katıldığı Genel İzafiyet Teorisi’ni geliştirmiştir. İzafiyet Teorisi, günlük yaşamımızda mutlak olarak algıladığımız ‘zaman’ gibi kavramların izafi olduğunu söylerken göreceli olduğunu düşündüğümüz kavramların da mutlak olabileceğini ifade eder. Buna en iyi örnek ışık hızının sabit olmasıdır. Birbirlerine göre hareketi nasıl olursa olsun tüm gözlemciler için ışığın hızı değişmez. Bunun nedeni ışık hızının sadece belli bir doğa olayının (ışığın hızı) olmasının çok ötesinde, uzay ile zamanın birbiriyle ilişkisinin temel matrisi olmasıdır. Bu nedenle de İzafiyet Teorisi hiçbir maddenin ışığın hızına ulaşacak şekilde hızlandırılamayacağını söyler.
